Dag van vertrek

Poe hee, wat een geregel en gedoe is het om überhaupt te kunnen vertrekken naar Noorwegen! Woensdag nog van allerlei heen en weer ge-mail met school en allerlei instanties, om mijn financiering rond te krijgen voor in Noorwegen. Donderdag nog even een bakkie gedaan bij vaderlief, en toen moest ik er toch echt aan gaan geloven...: de koffer inpakken! Wat een rotklus is dat zeg!

Je denkt bij jezelf 2 keer 20 kilo is best een hoop. Was ik even vergeten dat daar ook een dekbed, hoeslaken, kussen en een aantal handdoeken bij moesten. En dan al niet mijn pannen, kopjes, borden en allerlei kookgerei te vergeten. Met nog twee bussen haarlak, makeup reinigingsdoekjes en paracetamols zat koffer een toch wel redelijk vol. Toen ik koffer 2 wilde gaan vullen, besefte ik me dat ik toch best wel een beetje heel erg enthousiast ben geweest ben kleding inpakken.. Die enorme stapel op mijn bed ging toch echt niet in de koffer passen. Na het thuis laten van een bikini, badhanddoek, een witte broek en het besef dat tien paar sokken toch wel te veel was, had ik ruimte genoeg voor nog een paar schoenen :)
Na lang wegen, en nog wat eruit halen en weer wegen en weer wat spullen eruit halen was koffer 1 20 kilo precies, en koffer 2 20.8. Maar hé als er per kilo geld word gerekend dat telt dit niet toch?

Afijn, de koffers waren ingepakt en wel en stonden klaar om mee naar beneden genomen te worden. Was het niet zo dat ik koffer 1 niet meer open kreeg. Ik heb in mijn open-dicht-weeg-en beweeg actie de cijfercode misschien, wellicht verandert... Leuk, als je 3 x 9 cijfercodes kunt proberen, want neerkomt op een 9x9x9 combinaties? Dat ging je natuurlijk nooit niet raden.. Helaas ben ik ook geen kluisbreker, want ik kon de code ook niet raden door naar de 'klik' te luisteren. Ik hoorde ondertussen wel van alles; de buren, een veel te zware vrachtwagen (waarvan ik denk rijd even lekker om?) kindjes die huilen.. maar een 'klik'? nee die hoorde ik niet..
Na een tijdje op Google te hebben gezocht kwam ik het telefoonnummer van mijn koffer tegen, ik gebeld en godzijdank was de vrouw die tot 1700 werkte er nog (de doos Merci komt eraan) zij heeft me een reset methode per mail gestuurd, en dat werkte ook nog!

Goed, Fleur kon eindelijk vertrekken naar Schiphol...

Eenmaal afscheid genomen van Andre en Mama, Papa, Isabel en Esmee was het tijd om te gaan inchecken. Was het niet zo dat Yenthl 3 kilo teveel had, en 33 euro moest bijbetalen.. Afijn, dat ook betaald en door de douane heen (inclusief bodyscan) hebben we heerlijk genoten van een Starbucks en zijn daarna gaan boarden.

De vlucht verliep heel relaxed, maar hé wat is dan ook 1 uur en 45 min vliegen? Eenmaal aangekomen op Oslo begon het avontuur...